🔥 Hoeveel pijn is een paar views waard? 🔥

Ik scroll door mijn tweede YouTube-feed (die ik gebruik voor onderzoek, zodat ik met mijn persoonlijke account niet in zo’n fuik terechtkom). Ramsey Khalid Ismael (oftewel Johnny Somali) , Korea. Hij blijft in de aandacht bij de juridische en reacties-kanalen die ik volg. Nog steeds provocerend. Nog steeds de grenzen opzoekend, terwijl meerdere rechtszaken tegen hem lopen. Het is absurd en fascinerend tegelijk. Het voelt alsof ik naar een shuttlecrash kijk, maar dan één die tijdens de crash blijft besluiten om olie op het vuur te gooien.

Het doet me denken aan Jackass, die oude tv-show waarin mensen elkaar pijn deden voor amusement, stunts en lachsalvo’s. Toen was het grappig, onschuldig genoeg om te kijken, een collectieve kick van adrenaline en walging. Nu is het anders. Nu is het digitaal, wereldwijd, altijd online. Eén provocatie kan miljoenen bereiken in seconden. En mensen betalen ervoor, doneren ervoor, lachen erom.

Het is niet langer: “Hey, we gaan met een winkelwagen de berg af.”

Het is nu iemand die aan real-life streaming doet, en tijdens de livestream mensen vraagt om geld te doneren. Het is niet meer Jackass; het is een real-life “The Krazy Kenny Show” (seizoen 4, aflevering 15) van South Park. We hebben namelijk al live-streamers gehad die tijdens hun stream stierven, net zoals de “nep-Kenny” in die aflevering overleed bij een stunt.

Het is een vreemde gewaarwording op platforms zoals Kik, Twitch en YouTube Live, want ook al worden sommige provocateurs gebanned, vaak is het niet permanent. Vooral Kik heeft hier een handje van. En elke keer is de reden simpel: het levert aandacht en geld op.

Het is geld vragen voor provocatie. Provocatie voor aandacht.

Ramsey Khalid Ismael doet precies dat: provoceren, pijn minimaliseren, zichzelf presenteren als entertainer, als rebel. De rechtszaken lijken slechts voetnoten, een decorstuk in zijn “show”. Terwijl de wereld kijkt, discussiëert, meme’t, lacht, haat, de pijn die hij veroorzaakt wordt gereduceerd tot content.

Hij is al vaker opgepakt: Japan, Israël, en nu Korea. En Korea bindt er geen doekjes om; er zijn petities getekend om hem met de volle macht van de wet aan te pakken. Dat kan neerkomen op een potentieel maximum van 31 jaar gevangenisstraf.

Ik vraag me af: hoeveel pijn is een paar likes waard? Voor hem, voor hen die het over hem hebben,  genoeg om trending te blijven. Voor zijn publiek,  genoeg om urenlang te discussiëren en te lachen. Voor de slachtoffers? Onvoorstelbaar veel. En dan is er het systeem: platformen die engagement belonen, algoritmes die extremiteit pushen vanwege de kijkers die klikken.

Het is geen Jackass-stunt meer op televisie. Het is een wereld waarin provocatie, haat en pijn in real time kunnen worden gemonetariseerd. Een wereld waarin de grens tussen entertainment en destructie vervaagt. En wij, als toeschouwers, staan erbij en kijken ernaar.

De mensen die geen “fans” zijn van deze persoon of deze content, vragen zich af: zijn een paar likes, een paar views het allemaal waard?

Misschien is dat wel de kern: niet alleen de verantwoordelijkheid van degenen die provoceren, maar ook van degenen die kijken, delen en lachen.

Hoeveel pijn is een paar likes waard? Te veel. Altijd te veel.